Παράδοσης συνέχεια και φέτος στο Ψηλόκαστρο στις 24 & 25 Αυγούστου..Κάθε χρόνο την ίδια περίπου ημερομηνία , το ίδιο ραντεβού, το ίδιο αντάμωμα! Το Ψηλόκαστρο είναι το χωριό που μεγάλωσα και η συγκίνηση περισσεύει για μένα να μην πω ότι γίνεται δυνατότερη κάθε χρόνο. Όχι μόνο από ευγνωμοσύνη για όσα έζησα εδώ με τους ανθρώπους του και για το πλήθος των εμπειριών και γνώσεων που μου πρόσφεραν αλλά και για το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς δεν υπάρχουν πια και τους χρωστάω πολλά. Το πανηγύρι αποτελεί ιεροτελεστία και ξεκινά με την λειτουργία στο μικρό εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου προς τιμή του οποίου γίνεται το πανηγύρι εδώ και εκατοντάδες χρόνια. 
Τα πλατάνια μας αγκαλιάζουν μια ακόμα φορά ψιθυρίζοντας την ιστορία αιώνων στο Πωγώνι. Μια ιστορία που συνδέει γενιές και γενιές με την ίδια παράδοση. Η τοποθεσία είναι ονειρεμένη. Τα ψηλά αιωνόβια πλατάνια μας δίνουν την σκιά τους και δροσίζουν την ατμόσφαιρα. Αδημονούμε γι’ αυτό το αντάμωμα κάθε χρόνο. Το Πανηγύρι ξεκινά με το μοιρολόι της «Μαριόλας»: «Σήκω, Μαριόλα μ’, απ’ τη γη κι από το μαύρο χώμα,
Με τι ποδάρια η μαύρη να σ’κωθώ, χεράκια ν’ ακουμπήσω,
Κάμε τα νύχια σου τσαπιά, τις απαλάμες φτυάρια,
Ρίξε το χώμα από μεριά, τις πέτρες ‘πο την άλλη,
Κι έβγα, Μαριόλα μ’, να σε ιδώ,
κι άπλωσε το χεράκι σου και πιάσε το δικό μου.
Το μνήμα μ’ εχορτάριασε κι έλα να βοτανίσεις,
Να χύσεις μαύρα δάκρυα, ίσως και μ’ αναστήσεις»,
φόρος τιμής στους νεκρούς που δεν είναι μαζί μας αλλά τους θυμόμαστε πάντα.
Στην συνέχεια η ορχήστρα παίζει προς τιμήν τον μαγείρων του πανηγυριού. Η προετοιμασία ξεκινά 3 ημέρες πριν και τα εδέσματα ετοιμάζονται ολονυκτίως από τους μάγειρες με τις ίδιες παμπάλαιες συνταγές. Και το σερβίρισμα των επισκεπτών ξεκινά.
Η αδελφότητα του Ψηλοκάστρου απαρτίζεται από νέους ανθρώπους που αγαπούν το χωριό και είναι φανερό μιας και όλα είναι άψογα. Πρώτοι στο σερβίρισμα οι νέοι. Πρώτες
σερβίρονται οι σαλάτες και στην συνέχεια ο Καβρομάς (ψιλοκομμένα κρεμμύδια με κοκκινιστό κρέας) και μετά την τιμητική του έχει ο Κοφτός (σιτάρι με κρέας). Το κρασί και το τσίπουρο ρέουν άφθονα και ο χορός ξεκινά για τους επισκέπτες εκτός Ψηλοκάστρου. Το απόγευμα σειρά έχουν οι Ψηλοκαστρίτες και στο χορό μπαίνουν όλοι. Η εικόνα αυτή προσφέρει δυνατές συγκινήσεις σε όλους μας, μικρούς και μεγάλους. Με τους περισσότερους μεγαλώσαμε μαζί και αδημονούμε να βρεθούμε εδώ κάθε 
Καλοκαίρι, είτε βρισκόμαστε στην Ελλάδα ή και εκτός συνόρων. Οι ήχοι της Πωγωνίσιας μουσικής αντηχούν γλυκά στο χωριό αλλά ακούγονται και στα διπλανά χωριά. Ο χορός σταματά νωρίς το πρωί της επόμενης ημέρας με την ίδια δυνατή συγκίνηση του αποχωρισμού και με ένα μοιρολόι ξανά. Είμαι σίγουρη πως όλοι κάνουμε την ίδια ευχή σιωπηλά: «να ανταμώσουμε στο χωριό μας πάλι του χρόνου».
